برنامه نویسی شیء‌گرا یک روش برنامه نویسی است که بر اساس مفهوم اشیاء (Objects) و ارتباطات بین آن‌ها بر پایه مفاهیم مانند ارث بری (Inheritance)، پلی‌مورفیسم (Polymorphism)، انکاپسولیشن (Encapsulation) و انتزاع (Abstraction) استوار است.

در برنامه نویسی شیء‌گرا، داده‌ها و عملیات مربوط به یک موجودیت (یا شیء) خاص در یک کلاس تعریف می‌شوند. این کلاس‌ها می‌توانند شامل ویژگی‌ها (متغیرها) و روش‌ها (توابع عضو) باشند که به صورت مشترک برای اشیاء ایجاد شده از آن کلاس قابل دسترسی هستند.

برنامه نویسی شیء‌گرا به برنامه نویسان این امکان را می‌دهد که مسائل پیچیده را به صورت سازمان‌یافته‌تر و قابل‌فهم‌تر حل کنند. این روش برنامه نویسی از قابلیت‌هایی مانند بازدهی بالا، قابلیت توسعه، قابلیت نگهداری و قابلیت استفاده مجدد بهره می‌برد.

برنامه نویسی شیء‌گرا در زبان‌های برنامه نویسی متعددی از جمله C++, Java, Python و C# پشتیبانی می‌شود و به عنوان یکی از روش‌های محبوب و پرکاربرد برنامه‌نویسی محسوب می‌شود.