نشت حافظه: فراموش کردن از آزادسازی حافظه‌ای که به صورت پویا با استفاده از کلمه کلیدی new اختصاص داده شده است می‌تواند منجر به نشت حافظه شود که باعث مصرف حافظه بیشتر از ضروری می‌شود.

اشاره‌گرهای معلق: دسترسی به حافظه‌ای که قبلاً آزادسازی شده است می‌تواند منجر به اشاره‌گرهای معلق شود که می‌تواند به رفتار نامعلوم و خطاهایی منجر شود.

حذف دوباره: تلاش برای حذف حافظه‌ای که قبلاً آزادسازی شده است می‌تواند منجر به حذف دوباره شود که باعث خرابی برنامه می‌شود.

فساد حافظه: نوشتن در حافظه فراتر از اندازه تخصیص داده شده یک آرایه یا بافر می‌تواند منجر به فساد حافظه شود که می‌تواند رفتار ناگهانی و خرابی‌هایی ایجاد کند.

ترکیب: مدیریت نامناسب حافظه می‌تواند منجر به ترکیب حافظه شود، جایی که حافظه به قطعات کوچک در سراسر پشته اختصاص داده می‌شود و سبب می‌شود که دشوار شود بلوک‌های حافظه بزرگ و پیوسته را تخصیص دهید.

سرریز پشته: تخصیص اشیاء بزرگ در پشته ممکن است منجر به سرریز پشته شود، جایی که حافظه پشته تمام شود و باعث خرابی برنامه می‌شود.

استفاده از اشاره‌گرهای هوشمند: استفاده از اشاره‌گرهای هوشمند مانند std::unique_ptr یا std::shared_ptr می‌تواند منجر به نشت حافظه و سایر مشکلات مدیریت حافظه شود، زیرا آن‌ها به صورت خودکار مدیریت حافظه را هنگامی که شیء از دامنه خارج می‌شود، انجام می‌دهند.

عدم آزادسازی منابع: فراموش کردن آزادسازی منابع سیستمی مانند دسترسی‌های فایل یا اتصالات شبکه می‌تواند منجر به نشت منابع شود که باعث می‌شود برنامه از منابع موجود خارج شود.