مفهوم چندریختی (Polymorphism) در برنامه نویسی شیء‌گرا به امکان تعریف یک رابط یا عملکرد به گونه‌ای است که بتواند به صورت متفاوت در انواع مختلف اشیاء و کلاس‌ها اجرا شود. این مفهوم به برنامه نویس این امکان را می‌دهد که یک عملکرد یا رابط را برای چندین نوع مختلف از اشیاء و کلاس‌ها پیاده‌سازی کند، بدون اینکه برنامه نویس نیازی به دقیق تغییر دادن کد خود داشته باشد.

در C++، چندریختی به دو صورت پیاده‌سازی می‌شود:

1. چندریختی از طریق تابع مجازی (Virtual Function Polymorphism):

   • در این روش، از توابع مجازی (virtual functions) استفاده می‌شود. توابع مجازی در کلاس اصلی تعریف می‌شوند و کلاس‌های فرزند می‌توانند این توابع را با توابع پیاده‌سازی شده خود جایگزین کنند.
   • وقتی یک شیء از نوع کلاس اصلی ایجاد می‌شود و از آن به عنوان یک شیء از کلاس فرزند استفاده می‌شود، تابع مجازی مربوط به کلاس فرزند فراخوانی می‌شود.

2. چندریختی از طریق تابع پشتیبانی (Function Overloading Polymorphism):

   • در این روش، چندین تابع با نام یکسان اما با تعداد و یا نوع پارامترهای متفاوت تعریف می‌شوند. وقتی تابع فراخوانی می‌شود، کامپایلر با توجه به نوع و تعداد پارامترها، تابع مناسب را انتخاب می‌کند.
   • این روش از چندریختی برای ایجاد عملکرد‌های متفاوت برای یک نام تابع استفاده می‌شود و به برنامه نویس این امکان را می‌دهد که توابع با نام یکسان را با پارامترهای متفاوت تعریف کند.

به این ترتیب، چندریختی در C++ به برنامه نویس این امکان را می‌دهد که کد قابل استفاده مجدد و قابل انعطافی را ایجاد کند و از اشیاء و کلاس‌های مختلف به یک روش یکسان استفاده کند، بدون نیاز به تغییرات زیاد در کد.