در زبان برنامه‌ نویسی C++، ما از سه نوع دسترسی برای اعضای یک کلاس استفاده می‌کنیم: public، private و protected.

این سه نوع دسترسی تعیین می‌کنند که چگونه اعضای یک کلاس (مانند فیلدها و توابع) به دیگر اعضا و کلاس‌ها دسترسی دارند. در ادامه تفاوت‌های این سه نوع دسترسی را توضیح می‌دهیم:

1. public: اعضایی که با کلمه کلیدی public تعریف می‌شوند، به صورت عمومی قابل دسترسی هستند و هر کدی می‌تواند به آن‌ها دسترسی پیدا کند. این اعضا می‌توانند توسط هر قسمتی از برنامه استفاده شوند.

2. private: اعضایی که با کلمه کلیدی private تعریف می‌شوند، تنها در داخل کلاس مورد نظر قابل دسترسی هستند و از خارج از کلاس قابل دسترسی نیستند. این اعضا معمولاً برای نگهداری اطلاعات محرمانه و انجام عملیات مربوط به کلاس استفاده می‌شوند.

3. protected: اعضایی که با کلمه کلیدی protected تعریف می‌شوند، مشابه private در داخل کلاس قابل دسترسی هستند، اما می‌توانند توسط کلاس‌های مشتق شده (subclass) از کلاس مورد نظر نیز دسترسی پیدا کنند. این اعضا برای ایجاد روابط و ارث بری بین کلاس‌ها استفاده می‌شوند.

به طور خلاصه، استفاده از public، private و protected در C++ به برنامه نویس این امکان را می‌دهد که دسترسی به اعضای یک کلاس را به دقت کنترل کند و از ارث بری و سازماندهی مناسب کدها بهره ببرد.