وقتی یک کلاس (که به آن کلاس مشتق یا فرزند می‌گویند) از یک کلاس دیگر (که به آن کلاس پایه یا والد می‌گویند) ارث بری می‌کند، به این معنی است که کلاس مشتق تمام ویژگی‌ها و عملکردهای کلاس پایه را به ارث می‌برد. به عبارت دیگر، کلاس مشتق می‌تواند از ویژگی‌ها و عملکردهای کلاس پایه استفاده کند و همچنین می‌تواند ویژگی‌ها و عملکردهای جدیدی را به آن اضافه کند.

این ویژگی ارث بری در برنامه نویسی شیءگرا بسیار مفید است، زیرا این امکان را به برنامه نویس می‌دهد که کدهای تکراری را کاهش دهد و کدهای خود را سازماندهی و بازسازی کند. همچنین، ارث بری به برنامه نویس این امکان را می‌دهد که یک کلاس را گسترش دهد و ویژگی‌ها و عملکردهای جدیدی را به آن اضافه کند، در حالی که از ویژگی‌ها و عملکردهای موجود کلاس پایه استفاده کند.