در C++، توابع ممکن است به صورت virtual یا non-virtual تعریف شوند. تفاوت اصلی بین این دو نوع تابع به شکل زیر است:

1. توابع virtual: وقتی یک تابع به صورت virtual تعریف می‌شود، این به معنای این است که توابع مشابه در کلاس‌های مشتق شده می‌توانند این تابع را بازنویسی کنند. با استفاده از توابع مجازی، می‌توان رفتار چندپلی‌مورفیسم را در C++ پیاده‌سازی کرد و به شکل پلی‌مورفیسمی از توابع استفاده کرد.

2. توابع non-virtual: توابع غیر مجازی (non-virtual) به صورت پیش‌فرض توابع استاندارد هستند که در کلاس مادر تعریف شده‌اند و در کلاس‌های مشتق شده قابل استفاده هستند. این توابع نمی‌توانند بازنویسی شوند و همیشه از تعریف اولیه خود استفاده می‌کنند.

بنابراین، تفاوت اصلی بین توابع virtual و non-virtual در C++ این است که توابع virtual امکان بازنویسی در کلاس‌های مشتق شده را فراهم می‌کنند و از پلی‌مورفیسم استفاده می‌کنند، در حالی که توابع non-virtual این امکان را ندارند و همیشه از تعریف اولیه خود استفاده می‌کنند.